۱۳۸۹ آبان ۸, شنبه

نبايد مولانا و سعدي را جا مي گذاشتم در خانه تا اين شعر بي نام بماند


خط هاي صورتت را دنبال مي كنم

و مسير زندگيم را مي بينم

كه با خنده هايت

روشن مي شود.


- بازگشتِ پ.ن!

۶ نظر:

ف.ک گفت...

عاشق مصرع هایی هستم که می گذاری آن بالا :-)

cheshme sag گفت...

salam.web taze niaz be hol dadan dare hamvatan.bem sar bezan

درخت ابدی گفت...

خیلی قشنگ بود.

مریم فرزانه گفت...

ممنون ف.ک و درختِ ابدی عزیز.

حمید گفت...

دورود شعر یک دستی ست ، می توانست ادامه هم داشته باشد . زیباست..

ناشناس گفت...

با سلام
از این همه زیبایی واقعا لذت بردم.
چه دلنشین می نویسید.
به خوانش و نقد دعوتید.
با احترام لینک می شوید.
موفق باشید.
با تشکر
ش.نوری