بلند گو نیست، شعر

که پشتش بایستی و فریاد بزنی

به بهانه ی تعهدِ اجتماعی

یا مکانی مناسب

که از آن پرچم آویزان کنی

شعر، دهانِ کوچکیست

که وقتی با آن می خوانی

تنهایی اما

چندین و چند نفری.


29 شهریور 89