چو خیالِ آبِ روشن که به تشنگان نمایی*

خوابِ کدام دشت را می بینی

که بنفشه های وحشی

از بسترت روییده اند

و در امتدادِ دست هایت

بید های مجنون می رقصند

نه این که نمی خواهم ببینمت اما

دلم نمی آید بیدارت کنم.

*سعدی