وگر تن هست در کاهش ببین جان را تو افزایش*

چند قاشق برنج

یک لیوان چای داغ

و دست هایی که آرام آرام

سرد می شود بر میز

زندانِ دندان های من است

که قفل می شود

هر بار که تو باز می گردی

از بهداری به انفرادی.

17مرداد 89


* مولانا